Arystoteles powiedział: „Demokracja jest wtedy, gdy rządzą biedni, a nie ludzie posiadający majątek”. Zmiany często powodują konflikty i najczęściej są podsycane przez niepokoje społeczne. Zadaniem polityka jest słuchanie swoich wyborców i wspieranie ich, uchwalając prawa mające na celu poprawę ich życia. W teorii. W większości przypadków chodzi o walkę o pozycję polityczną, zawieranie umów, wyświadczanie przysług i stawianie na swoim. W tej grze władza może pochodzić od ludzi, ale to ty będziesz nią dzierżył.
Podstawy:
- Od 10 lat (wydawca sugeruje wiek 12+)
- Dla 3 do 5 graczy
- Około 60 minut do zakończenia
Umiejętności maniaków:
- Aktywne słuchanie i komunikacja
- Liczenie i matematyka
- Logiczne i krytyczne podejmowanie decyzji
- Czytanie
- Strategia i taktyka
- Gra półkooperacyjna
- Zarządzanie rękami/zasobami
- Pewność siebie
- Rozmieszczenie pracowników i kontrola obszaru
Krzywa uczenia się:
- Dziecko – Średnie
- Dorosły – łatwe
Temat i narracja:
- Władza absolutna może być Twoja za odpowiednią cenę…
Adnotacje:
- Gamer Geek mieszany!
- Mieszany rodzic Geek!
- Child Geek odrzucony!
Demokracja: Rządy większości, zaprojektowana przez Marka Rein-Hagena i wydana przez Make-Believe Games, składa się z 7 żetonów Frakcji, 1 żetonu Polityki, 1 drewnianego młotka, 140 kostek Stronników (w 5 różnych kolorach, po 28 w każdym kolorze), 27 kart Prawa, 9 żetonów Mocy kart do głosowania, 30 kart do głosowania (w 5 różnych zestawach, po 6 w zestawie), 60 znaczników wpływów i 60 żetonów kapitału politycznego (o wartościach 1, 5 i 10). Płytki i żetony wykonane są z tektury litej i trwałej. Kostki są drewniane, a znaczniki plastikowe. Drewniany młotek nie jest najwyższej jakości. Nasz pękł podczas naszych sesji gry w miejscu, w którym rączka styka się z główką młotka. Szczerze mówiąc, młotek mógł się złamać po tym, jak był używany tak wiele razy przez graczy, którzy lubią strącić bejesus ze stołu. Wszystkie karty są wykonane z solidnego kartonu i są mniej więcej tak grube jak standardowa karta do gry.
Czym są negocjacje w zespole?
Negocjacje zespołowe to metody negocjacyjne stosowane przez grupy dwóch organizacji zamierzających się połączyć. Ten rodzaj negocjacji odbywa się między dwiema grupami. Firma zatrudnia pracowników z dobrymi umiejętnościami negocjacyjnymi oraz zaawansowaną zdolnością rozumowania przy zakładaniu zespołu negocjacyjnego.
Jakie są wyzwania związane z zarządzaniem rządowym w grach wideo?
Gry strategiczne często wykorzystują wyzwania związane z zarządzaniem rządowym. Gry 4X wymagają zarządzania rządem, czy to plemiennym, czy międzygwiezdnym. Obejmuje to takie zadania, jak budowanie infrastruktury i prowadzenie handlu. Galactic Civilizations II wymaga od graczy zarządzania oceną poparcia, aby utrzymać swoją partię polityczną u władzy.
Przygotowanie do kampanii
Aby przygotować grę, najpierw umieść 7 kafelków frakcji na środku obszaru gry w okrągłym wzorze z kafelkiem frakcji „Prawodawcy” na środku. Podczas układania płytek upewnij się, że boki z białymi strzałkami są skierowane do góry.
Po drugie, umieść kafel polityki po jednej stronie kafelków frakcji i przetasuj karty praw. Po zakończeniu tasowania karty Prawa należy umieścić zakryte obok kafelka Polityki. To jest talia do dobierania praw na czas gry. Zostaw obok niego miejsce na stos kart odrzuconych.
Po trzecie, rozdaj każdemu graczowi 28 kostek Wsparcia w wybranym przez siebie kolorze. Następnie rozdaj każdemu graczowi zestaw 6 kart do głosowania. Wszystkie niewykorzystane kostki i karty do głosowania odłóżcie z powrotem do pudełka.
Po czwarte, każdy gracz umieszcza teraz 1 ze swoich kostek Poparcia na 1 z pięciu ról politycznych znajdujących się na karcie Polityki . Można to zrobić po kolei lub jednocześnie. Każdą rolę polityczną można przyjąć tylko raz (tylko 1 kostka). W przypadku nieparzystej liczby graczy (3 lub 5 graczy) co najmniej 1 gracz musi wziąć kartę „centrystów”, która leży na środku kafelka polityki.Gracze są zachęcani do przydzielania roli „centristy” najmniej doświadczonemu graczowi, ponieważ ta konkretna rola polityczna ma mniej do zyskania i stracenia, dając graczowi możliwość nauczenia się, jak grać w grę bez karania go za nieznajomość gry . W grze 3-osobowej 2 graczy przyjmuje 2 sąsiadujące ze sobą role polityczne. Na przykład jeden gracz wziąłby „Wolność” i „Zmianę”, podczas gdy drugi gracz wziąłby „Tradycję” i „Regulacja”.
Jak kategoryzować grę wojenną?
Próbując sklasyfikować grę wojenną, należy wziąć pod uwagę dwa punkty danych: skalę i komponenty. Skala gry wojennej będzie zazwyczaj na jednym z trzech poziomów: taktycznym, operacyjnym lub strategicznym. Gry taktyczne często przedstawiają jedną bitwę lub serię bitew z jednostkami na małą skalę.
Czym są gry pamięciowe?
Gry pamięciowe wymagają wcześniejszego zapamiętania szczegółów, które ujawnia plansza, i wykorzystania tych informacji do późniejszego podejmowania decyzji. Te typy gier planszowych charakteryzują się obecnością miniaturowych figurek. Gry miniaturowe mogą być grami fabularnymi lub grami wojennymi z miniaturowymi postaciami. W grach z zagadkami morderstwa gracze badają morderstwa.
Jaka jest gra podobna do polityki i wojny?
Inne podobne gry, takie jak Polityka i Wojna, obejmują mechanikę handlu i wojny. Gry o mniej formalnej strukturze rozgrywane są również na forach internetowych, gdzie gracze zarządzają rządami i narodami zgodnie z zestawem uzgodnionych zasad.
Po piąte, potasuj karty Mocy o numerach 1-5 i rozdaj je graczom. Następnie weź wszystkie pozostałe karty Mocy, potasuj i rozdaj po jednej dodatkowej karcie każdemu graczowi. W grze 3-osobowej każdy gracz będzie miał 3 karty Mocy. W grze 4-osobowej każdy gracz będzie miał 2 karty Mocy, ale „Maverick” nie powinien być rozdawany. Jeśli grasz w 5 graczy, daj graczowi, który ma tylko 1 kartę Mocy „1” żeton Stolicy Politycznej.
To wszystko, jeśli chodzi o konfigurację gry. Pozostałe żetony Stolicy Politycznej należy odłożyć obok młotka i rozpocząć.
O frakcjach i władzy
Kafelki Frakcji i karty Mocy są moim zdaniem najważniejszymi rzeczami, na które należy zwrócić uwagę podczas gry. Kafelki frakcji dają graczowi możliwość wywierania nacisku, a karty Mocy upoważniają go do korzystania z nich. W sumie do wyboru jest 7 frakcji, a gracze muszą je pozyskać, zdobywając zwolenników. W ten sposób gracz zdobywa wpływy w frakcji, która zostanie wykorzystana w grze, aby, miejmy nadzieję, osiągnąć cele gracza. Frakcje są również połączone. Gracz może przenosić swoich zwolenników z jednej frakcji do drugiej, zwiększając w ten sposób swoje wpływy.
Jaka była polityka władzy w grach z 1992 roku?
Gra Power Politics z 1992 roku (a wcześniej Prezydent elekt z 1981 roku) skupiała się na krajowych kampaniach politycznych w Stanach Zjednoczonych (ale nie na kierowaniu krajem po wyborach).
Jaka jest rola polityki w grach planszowych?
Polityka krajowa pozostaje istotnym obszarem gier planszowych, z produktami takimi jak gra planszowa Die Macher z 1986 roku przedstawiająca wybory w Niemczech oraz Wreck the Nation, która jest satyrą na politykę Stanów Zjednoczonych pod rządami administracji Busha.
Każda frakcja ma przywódcę, który dzierży przyznaną im władzę najlepiej jak potrafi, aby realizować cele frakcji. Gracze będą wcielać się w te role podczas gry. Każda z nich ma swoje unikalne cechy, które można wykorzystać do strategicznego pozyskiwania większej liczby zwolenników, zdobywania wpływów i uchwalania praw. Ale sam wpływ na większość nie zapewnia całkowitej władzy. Trzeba zawierać umowy z innymi, składać obietnice i okazywać przysługi. W końcu to gra o polityce.
Prawa ziemi
Karty Prawa w grze są przedmiotem głosowania i pomagają wzmacniać lub osłabiać więzi między frakcjami. W terminologii gry karty praw pozwalają graczom zdobywać punkty podczas kilku etapów gry i wpływać na przebieg gry końcowej. Tematycznie karty Prawa zmuszają graczy do rywalizacji nie tylko z przeciwnymi frakcjami, ale także w obrębie własnych grup. W rezultacie prawa mają subtelny wpływ na grę.Ponieważ granice między frakcjami mogą się czasami zacierać, a możliwość awansu często przewyższa sojusze, karty Prawa albo wzmacniają determinację gracza, albo ją osłabiają, powodując, że niektórzy gracze przeskakują z frakcji. W trakcie uchwalania jednego prawa równowaga sił między frakcjami może się diametralnie zmienić.
Jaka była pierwsza gra polityczna?
Dla większości użytkowników w Europie pierwszą dobrze znaną grą polityczną był Dictator [ ru ], wydany w 1983 roku przez DK’Tronics i działający na ZX Spectrum firmy Sinclair. Jednym z najwcześniejszych tytułów tego gatunku był Balance of Power, zaprojektowany przez Chrisa Crawforda i opublikowany w 1985 roku.
Jaki jest przykład gry wojennej?
Skala gry wojennej będzie zazwyczaj na jednym z trzech poziomów: taktycznym, operacyjnym lub strategicznym. Gry taktyczne często przedstawiają jedną bitwę lub serię bitew z jednostkami na małą skalę. Przykłady obejmują Advanced Squad Leader, Combat Commander: Europe i Memoir 44.
Jakie są korzyści z grania w gry logiczne?
Jednym z głównych powodów, dla których lubimy gry logiczne, jest to, że poprawiają one nasz nastrój. Układanie puzzli faktycznie wytwarza dopaminę w mózgu, dając nam poczucie szczęścia. Dopamina jest niezbędnym neuroprzekaźnikiem, który reguluje naszą pamięć i nastrój, a także pomaga nam się skoncentrować.
Czym charakteryzują się dobre negocjacje?
Dobre negocjacje to takie, w których można dokonać subtelnych poświęceń, jednocześnie oferując drugiemu pozwanemu wszystko, co ma znaczenie. Niezależnie od rozbieżności w interesach stron, podejście to powinno unikać nieporozumień. Udane negocjacje zwykle pozostawiają obie strony zadowolone i chętne do ponownego spotkania.
Zabawa w politykę
Demokracja: Rządy większości rozgrywana jest na zmianę. Każda tura jest podzielona na 4 fazy. Gracze będą rozgrywać każdą fazę razem jako grupa, co oznacza, że nie ma określonej kolejności tur graczy. Typowa tura gry jest podsumowana tutaj.
Faza 1: Działki
Jeśli jest to pierwsza tura gry, każdy gracz otrzymuje 6 kostek Wsparcia i 6 znaczników Wpływów.Należy je umieścić przed graczem, z dala od innych zasobów, aby zaznaczyć, że można ich użyć. W drugiej i kolejnych turach gracze zbierają dodatkowe 3 kostki Stronników i 3 znaczniki Wpływów. Gracze mogą zbierać karty Mocy, które zapewniają dodatkowych zwolenników i wpływy podczas gry. Gracze powinni sprawdzić swoje karty, aby upewnić się, że nie brakuje im żadnych bonusów.
Faza 2: Zwolennicy
Ta faza jest podzielona na 2 etapy.
Pierwszym krokiem jest umieszczenie przez wszystkich graczy przydzielonych im kostek Poparcia w jednej lub obu rękach, a następnie wybranie karty do głosowania, która wskazuje, dokąd trafią kostki Poparcia. Jeśli gracz przypisuje swoich zwolenników tylko do jednej karty do głosowania, kostki zwolenników umieszcza się jedną rękę nad wybraną zakrytą kartą do głosowania. Jeśli gracz dzieli swoich zwolenników na 2 karty do głosowania, kostki zwolenników umieszcza się w obu rękach (podzielone według uznania gracza) nad każdą zakrytą kartą do głosowania. Po tym, jak wszyscy gracze wybiorą swoje karty do głosowania, odkrywana jest liczba kostek Poparcia i wszystkie karty do głosowania.
Czy jesteś na najlepszej drodze do zostania graczem wojennym?
Zapnij pasy, ponieważ jeśli lubisz historię i politykę, możesz być na najlepszej drodze do zostania graczem wojennym. Wargaming to nisza w już niszowym hobby i czasami może być trudno wiedzieć, od czego zacząć.
Czym jest rządowa gra symulacyjna?
Rządowa gra symulacyjna. Symulacja rządu lub symulacja polityczna to gra, która próbuje symulować rząd i politykę całego narodu lub jego części. Te gry mogą obejmować sytuacje geopolityczne (obejmujące kształtowanie i realizację polityki zagranicznej), tworzenie wewnętrznej polityki politycznej,…
Wszyscy gracze umieszczają teraz swoje kostki zwolenników na kafelku frakcji, który odpowiada wybranym przez nich kartom do głosowania.
Drugi krok jest prawdopodobnie najbardziej skomplikowanym aspektem gry, ponieważ obejmuje dokonywanie rozdań i blefowanie.Gracze mogą teraz wziąć kostkę Wsparcia z płytki Frakcji i umieścić ją na strzałce na płytce wskazującej inną płytkę. W tej fazie dozwolona jest tylko 1 kostka Wsparcia na gracza na strzałę. Zasadniczo gracz mówi, że będzie wspierać tę konkretną frakcję, przesuwając swoją kostkę Wsparcia na płytkę Frakcji, na którą wskazuje strzałka, ale jeszcze nie teraz. Po pierwsze, należy zawrzeć umowy. Kostki kibiców będą się pojawiać i znikać, gdy gracze będą próbować uzyskać najlepszą ofertę i wykorzystać swoje karty Mocy. Po zawarciu wszystkich transakcji uderza się młotkiem, wskazując, że nadszedł czas, aby przejść do następnej fazy. Jednak zanim to zrobi, kilku graczy posiadających karty Mocy może wykonać dodatkowe akcje, jeśli chcą.
Po tym, jak wszyscy gracze zakończą wykonywanie dodatkowych akcji wynikających z ich kart Mocy, kostki Wsparcia są przesuwane na kafel Frakcji, na który wskazuje strzałka, na której się znajdują. Czas zobaczyć, ilu przyjaciół i wrogów zdobyłeś.
Faza 3: Głosowanie
Czym jest gra w demokrację?
Niektóre gry z tego gatunku obejmują uchwalanie zasad i decyzji budżetowych, aby wpłynąć na wyborców. Jedną z takich gier jest Democracy, wydana w 2005 roku przez Positech Games. W Demokracji gracze w każdej turze podejmują decyzje dotyczące tego, którą politykę wspierać. W miarę postępów gracz widzi, jak zmienia się jego ocena przychylności wśród określonych typów wyborców.
Czym są negocjacje i jak to działa?
Negocjacje w swojej najbardziej podstawowej formie to wymiana dialogów, w których biorą udział dwie lub więcej skonfliktowanych stron, które dążą do osiągnięcia konsensusu w ich dylemacie. Ta indywidualna lub grupowa procedura ma zwykle miejsce w skali krajowej, zawodowej lub globalnej. Zamiast walczyć publicznie, starają się szukać wspólnej płaszczyzny.
Co to jest gra planszowa dla pracowników?
Gry z lokowaniem pracowników charakteryzują się umieszczaniem „pracowników” w określonych obszarach, w których muszą wykonać określone zadania. W grze planszowej z umieszczaniem pracowników otrzymujesz zasoby, gdy twoi pracownicy wykonują swoje zadania.Jeśli szukasz gier, w które możesz grać sam, zapoznaj się z naszymi recenzjami najlepszych gier planszowych solo i wybierz najlepszą.
Jakie są najlepsze gry wojenne o I wojnie światowej?
Columbia Games tworzy kilka znakomitych blokowych gier wojennych, w tym Hammer of the Scots („Freedooooooom!”) i Juliusz Cezar. Moją obecnie ulubioną grą blokową jest Fields of Despair z GMT, która przedstawia wojnę w okopach podczas I wojny światowej. Czy granie w gry o konfliktach, w których ludzie stracili życie, jest oznaką braku szacunku?
Teraz czas na głosowanie nad nowymi ustawami. Przynależność polityczna, przynależność do frakcji i różne zawierane umowy będą miały wpływ na decyzje wszystkich.
Najpierw gracz, który posiada kartę Mocy „Głowa ustawodawców”, dobiera 5 kart Prawa. Gracz nie musi pokazywać ich innym graczom, jeśli nie chcą. Z tych 5 kart praw wybiera się 2, na które głosuje się i kładzie zakryte. Reszta trafia na stos odrzuconych praw. Gracz, który posiada kartę Mocy „Prezydent”, może teraz wybrać 1 kartę Prawa ze stosu odrzuconych Praw, na którą głosuje, przekazując ją „Głównemu Prawodawcy”. Jeśli jest to pierwsza tura, „Prezydent” dobiera 2 karty praw z talii i wybiera 1, ponieważ nie ma jeszcze stosu odrzuconych kart praw.
Po drugie, „Szef Ustawodawców” bierze wybrane karty Praw i kładzie je odkryte w kolejności, w jakiej będą głosowane. Nazywa się to „tworzeniem porządku obrad”.
Po trzecie, czas na głosowanie. „Szef Ustawodawców” ogłasza, nad którą kartą Prawa ma zostać przeprowadzone głosowanie. Gracze dyskutują o głosowaniu, próbują przekonać się nawzajem, wygłaszają przemówienia, proponują szantaż i tym podobne rzeczy. Następnie każdy gracz potajemnie wybiera kartę do głosowania „Tak” lub „Nie” i kładzie ją zakrytą przed sobą.
Czy lepiej negocjować kwestia po kwestii?
Zachęcałbym ich, aby nie skupiali się na żadnej pojedynczej kwestii, takiej jak wynagrodzenie – to szybko przeradza się w bitwę. Nasze badania empiryczne wykazały, że negocjowanie w ten sposób, rozpatrywanie kwestii po kwestii, niszczy wartość — sprawia, że obie strony są w gorszej sytuacji.O wiele skuteczniejsze jest negocjowanie na poziomie pakietu lub poruszanie się po wielu kwestiach.
Co to jest miniaturowa gra wojenna?
Miniaturowe gry wojenne zazwyczaj wymagają użycia stałego obszaru gry, linijek oraz metalowych lub plastikowych figurek. Games Workshop i ich linia Warhammer przychodzą na myśl jako dominujący gracz w tej przestrzeni. Również serie X-Wing i Armada Fantasy Flight.
Czy quarto to abstrakcyjna gra strategiczna?
Konsekwentnie w druku od 27 lat, Quarto to nie tylko kwintesencja abstrakcyjnej gry strategicznej do Twojej kolekcji, ale także doskonały sposób na wprowadzenie nowych graczy w to, czym są abstrakcyjne gry.
Jakie są przykłady symulacji geopolitycznych?
Innymi przykładami są seria Geo-Political-Simulator wyprodukowana przez firmę Eversim, oferująca szeroki wybór opcji dotyczących polityki wewnętrznej i decyzji opartych na bieżących kwestiach geopolitycznych, oraz seria Tropico.
Po czwarte, wszyscy gracze ujawniają teraz swoje karty do głosowania. Tabela jest teraz podzielona na grupy „Tak” i „Nie”. Teraz odbywa się licytacja, zaczynając od grupy „Tak”, z 1 lub więcej żetonami wpływów lub z niczym. Następnie grupa „Nie” robi to samo, ale dostarczony Wpływ musi być większy niż suma wpływów drugiej strony. Trwa to tak długo, aż jedna grupa nie będzie już w stanie zapewnić Wpływu, aby pokonać drugą. Kiedy jedna grupa odpada, druga może nadal dodawać żetony Wpływów, walcząc o pozycję w swoich szeregach.
Należy zauważyć, że wszyscy gracze wnoszą wkład po swojej stronie, ale mają własne pule żetonów wpływów, do których doliczają. Jako grupa, wszystkie pule są liczone przeciwko grupie przeciwnej. Jednak osoby w grupach konkurują ze sobą jako „najważniejszy pies polityczny”. Krótko mówiąc, potrzebujesz wsparcia innych, aby uchwalić lub wyrzucić prawo, ale tylko 1 gracz otrzymuje chwałę.
W przypadku, gdy wszyscy gracze wybiorą „Tak” lub „Nie”, oczywiste jest, czy głosowanie jest zgodne, czy nie, ale gracze nadal rywalizują o to, kto jest największym influencerem.
Po piąte, głosowanie zostało rozstrzygnięte.Następnie obliczany jest całkowity wpływ obu grup. Grupa z największymi wpływami wygrywa głosowanie, ale traci wszystkie wydane żetony wpływów. Grupa z najmniejszym wpływem traci głos, ale zachowuje swoje żetony wpływów.
Po szóste, wynik głosowania jest już rozstrzygnięty.
- Każdy gracz posiadający co najmniej 1 żeton Wpływu po zwycięskiej stronie otrzymuje „1” żeton Stolicy Politycznej.
- Gracz, który wydał najwięcej żetonów Wpływów po zwycięskiej stronie, otrzymuje kartę Prawa, umieszczając ją na swojej ręce.
- Jeśli karta Prawa przejdzie z wynikiem „Tak”, zielony i czerwony tekst również zostaną rozpatrzone. Gracz, który ma taką samą kartę Mocy jak zaznaczona na zielono, otrzymuje +2 kostki Wsparcia. Gracz, który ma takie same karty Mocy, jak ten zaznaczony na czerwono, zostaje ukarany -2 kostkami Wsparcia.
Faza 4: Koalicje
Wraz ze zmianą władzy, wpływów, zwolenników i sojuszy nadszedł czas, aby gracze zreformowali swoje koalicje. Gracze negocjują ze sobą, kto powinien być „głową” każdej frakcji. Najlepszym podejściem jest ułożenie kostek Wsparcia na każdym kafelku Frakcji. Dzięki temu wszyscy mogą zobaczyć, ilu zwolenników ma jeden kafel frakcji w porównaniu z innym.
Gracze dyskutują teraz, kto powinien przewodzić każdej koalicji, z przeciwnikami, którzy również mają zwolenników w tej samej frakcji. Ale nie zawsze. W innych frakcjach można zawierać umowy, które przynoszą korzyści innej. Niezależnie od tego, jak to się stanie, we frakcji musi dojść do konsensusu, kto otrzyma kartę „Głowa”. Jest całkiem możliwe, że gracz może mieć więcej niż 1 kartę „Głowa”, ponieważ jego kostki Wsparcia są rozrzucone po kafelkach.
„Głowa” każdej frakcji jest rozpatrywana w następującej kolejności:
- Sprawiedliwość
- Biurokracja
- Pieniądze
- Głoska bezdźwięczna
- Wyborcy
- Aktywiści
- Ustawodawcy
Pomysł polega na tym, że gracz, który otrzyma kartę Mocy „Głowa” dla frakcji, użyje jej z korzyścią dla tych, którzy również należą do tej samej frakcji. Ale wiesz, że nie zawsze tak jest.Każda frakcja jest wyjątkowa, ale w przypadku graczy należących do wielu frakcji często trudno jest określić, kto jest lojalny.
Po określeniu „przywódcy” każdej frakcji należy wykonać następujące czynności:
- „Szef Aktywistów” może przenieść 1 Sprzymierzeńca z jednego kafla Frakcji na inny kafelek Frakcji, zgodnie ze strzałkami.
- Każdy gracz otrzymuje „1” żeton Kapitału Politycznego za każdą posiadaną kartę Mocy, ALE NIE UŻYWAŁ jej podczas tury.
- Gracz, który ma najwięcej kostek Poparcia na kafelkach Frakcji „Wyborcy” i „Media”, może zdecydować, komu zostanie przyznana karta Mocy „Prezydent”, ale nie może wybrać siebie.
- Karta Mocy „Maverick” jest przyznawana graczowi, który ma na ręce najmniej kart Kapitału Politycznego i Mocy.
To kończy turę. Nowa tura zaczyna się teraz od fazy 1.
Koniec kariery politycznej
Ostatnia tura rozpoczyna się, gdy w talii praw nie ma już kart do dobrania na następną turę. Zwykle dzieje się to w turze 5 lub w jej okolicach. Kiedy nie ma już kart praw do dobrania w następnej turze, gra natychmiast się kończy.
Najpierw niech wszyscy gracze spojrzą na zebrane karty praw i policzą, ile razy pojawiają się słowa „Niepokój” i „Porządek”.
- Jeśli jest więcej praw „Niepokój” niż „Porządek”, wszyscy gracze odrzucają swoje żetony Stolicy Politycznej.
- Jeśli istnieje taka sama liczba praw „Niepokój” i „Porządek”, gracze mogą zachować tyle Kapitału Politycznego, ile mają kostek Poparcia na kafelkach Frakcji.
- Jeśli jest więcej praw „Porządku” niż praw „Niepokoju”, gracze sumują kapitał polityczny, który zgromadzili podczas gry, oraz kapitał, który zbiorą na koniec gry.
Po drugie, wszyscy gracze obliczają teraz swój kapitał polityczny zdobyty na koniec gry na podstawie swoich osiągnięć politycznych.
- Zdobądź kapitał polityczny za liczbę kostek zwolenników na kaflach frakcji
- Zdobądź kapitał polityczny za zebranie największej liczby kart praw
- Zdobądź kapitał polityczny za zebranie największej liczby kart prawa „Porządku”.
- Zdobądź kapitał polityczny za zebranie największej liczby kart prawa „Zamieszki”.
Gracze podliczają teraz całkowity kapitał polityczny. Gracz z największą liczbą wygrywa grę!
Warianty gry
Istnieje kilka wariantów gry dostępnych od razu po wyjęciu z pudełka dla tych, którzy lubią zmieniać rozgrywkę, aby dopasować ją do swoich potrzeb.
Zmienione frakcje
Każda płytka frakcji jest dwustronna, a każda strona zapewnia inną liczbę strzał. Kafelki frakcji można układać podczas przygotowania gry, jednak gracze lubią z bardzo niewielkimi ograniczeniami. Każdy kafelek Frakcji musi być dostępny dla co najmniej 1 innego kafelka Frakcji (inaczej jaki to ma sens). Początkowe formowanie okręgu jest przydatne, ale za pomocą kafelków można stworzyć dowolny kształt. Stamtąd niebo jest granicą. Gracze są zachęcani do układania kafelków frakcji, które będą reprezentować różne kraje i ich rządy. Gracze mogą nawet opracowywać własne scenariusze. Na przykład zagraj w grę, w której rozpoczęła się inwazja zombie, a rząd próbuje teraz dowiedzieć się, co powinien z tym zrobić. Debata o prawach zombie, najprawdopodobniej…
Sesja limitowana
Długość gry można łatwo zmienić, zmniejszając liczbę tur. Krótka gra trwałaby łącznie 4 tury, podczas gdy dłuższa gra trwałaby 6 lub więcej.
Odgrywanie ról z Robertem
Wariant gry zatytułowany „Robert’s Rules of Order” pozwala graczom odgrywać role i doświadczać całej zabawy i emocji związanych z procedurami parlamentarnymi. Poczuj dreszczyk emocji związany z rozpoczęciem nowej sesji, gdy młotek domaga się ciszy, patrz z podziwem, jak ustawa po cichu przechodzi lub nie, i klaszcz z radości, gdy wniosek przechodzi. Mówię tu całkowicie poważnie. Jeśli gracze chcą, zapewnione są zasady, dzięki którym ta gra o debacie politycznej i umowach zakulisowych sprawia wrażenie, jakbyś rzeczywiście brał udział w sesji rządowej.
Nauczyć się więcej o Demokracja: Rządy większości, odwiedź stronę wydawcy na Facebooku.
Ostatnie słowo
The Child Geeks nie dostali tej gry.Przynajmniej nie młodsi i tylko kilku naszych starszych Dziecięcych Geeków opanowało metagrę na tyle dobrze, by zagrać w nią do końca. Problemy, które miały Child Geeks, nie były oparte na zasadach. Zasady gry są w rzeczywistości bardzo proste. To, z czym dziecięcy maniacy mieli trudności, to ciągłe debaty, zawieranie umów i zmiana frakcji. Krótko mówiąc, półkooperacyjny aspekt gry ich odrzucił. Jak powiedział jeden z Child Geek: „Nie jestem pewien, czy powinienem pracować z tym graczem, czy z tamtym. Nawet jeśli mają kostkę na tym samym kafelku Frakcji, nie jestem pewien, czy powinienem im ufać”. I to podkreśla główny problem. Child Geeks wciąż szukali znaku lub innego rodzaju wskaźnika, który sugerowałby, z kim powinni, a z kim nie powinni pracować. Oczywiście, nie ma żadnego. Inny Child Geek powiedział: „To łatwa do nauczenia się gra, ale nie mam pojęcia, jak w nią grać”. Kiedy wszyscy Child Geeks grali tylko ze swoją własną grupą, gra spadła okropnie płasko. Kiedy grali ze swoimi Parent Geeks, myśleli, że gra jest mieszanką podniecenia i całkowitego zamieszania. Kiedy wszystkie gry się skończyły, Child Geeks głosowali za odrzuceniem gry.
Mój syn, Ustawodawca, uwielbiał młotek. Był jednak strasznie skorumpowany…
The Parent Geeks lubili tę grę znacznie bardziej niż ich dzieci, uznając ją za interesujące i zabawne ćwiczenie w negocjacjach i grze w czasie rzeczywistym. Według jednego z rodziców Geek: „W tej grze naprawdę musisz być czujny. Jeśli stracisz kontrolę nad tym, kto z kim pracuje, może się okazać, że zmierzysz się z niewłaściwą osobą”. Inny rodzic Geek powiedział: „Nie możesz nic zrobić w tej grze bez pomocy innych, co jest trochę frustrujące, gdy nie możesz zmusić ich do pracy z tobą”. The Parent Geek ma dobry punkt. W tej grze potrzeba wielu rąk, aby pomóc graczowi w realizacji planu. Przyzwyczajenie się do tego zajmuje trochę czasu i nie jest zabawne dla wszystkich.Głosowanie końcowe to udowodniło, a Parent Geeks mieli mieszane uczucia co do tego, czy poprzeć grę, czy nie. Ci, którym podobały się negocjacje i komunikacja w czasie rzeczywistym, oklaskiwali to. Ci, którzy chcieli po prostu zagrać w grę intrygi, zawierania umów i ukrytych planów, nie byli pod wrażeniem.
Gamer Geeks również były mieszane iz tych samych powodów. Jeden Gamer Geek powiedział: „W tej grze dzieje się wiele rzeczy. Bardzo. To sprawia, że gra jest trudna i wydaje się nieco chaotyczna. Nie jestem pewien, czy o to chodziło projektantowi gry. Tak czy inaczej, tak naprawdę nie kopię tej gry. Inny Gamer Geek powiedział: „To fajna gra o negocjacjach, wpływach i graniu w politykę, tak jak myślę, że powinna być grana. Możesz współpracować z innymi i mieć innych do współpracy z tobą. Możesz tworzyć sojusze i frakcje we frakcjach. Nawet twoi przyjaciele nie są twoimi przyjaciółmi, a twój wróg może być potężnym sojusznikiem. Kocham tą grę!” Niektórzy to zrobili, a niektórzy nie, co spowodowało mieszane poparcie elitarnych graczy.
Demokracja: Rządy większości jest pozycjonowana jako gra polityczna, którą jest, ale jest w tym coś więcej. Prawdziwym sercem i celem tej gry są negocjacje między graczami. Prawdę mówiąc, aspekt głosowania w grze schodzi na dalszy plan w stosunku do subtelnych i mniej subtelnych umów graczy, obietnic, niejasnych gróźb i oczywistych przechwytów władzy rozsypanych podczas sesji gry.
Wspominam o tym z 2 powodów. Po pierwsze, podczas naszego czasu z tą grą stało się oczywiste, że rozgrywka zależała od tego, czy gracze obejmą prowadzenie. Jeśli gracze nie wchodzą w interakcję z każdym z nich, od czasu do czasu podskakują z krzeseł, przewracają oczami, krzyczą z frustracji i przybijają piątkę wszystkim przy stole, grają źle. Ta gra chce, abyś był podekscytowany, sfrustrowany, zły i podekscytowany. Brak „dostania się do gry” powoduje bardzo złe wrażenia z gry.
Po drugie, gry, które wymagają od graczy wchodzenia w twarze innych graczy, są dla niektórych graczy trochę za dużo. Gracze czasami muszą być wobec siebie agresywni i robić rzeczy, które mogą sprawić, że inni poczują się wykorzystywani, okłamywani lub manipulowani. Którą absolutnie są, ponieważ taka jest gra. Nie powinno to sugerować, że nie możesz grać Demokracja: Rządy większości jednak z Child Geeks lub nie-graczami. Chodzi o to, aby uzyskać odpowiedni ton i zachować pewien poziom przyzwoitości. Kiedy graliśmy z Gamer Geeks, od początku do końca była to walka w błocie. Kiedy graliśmy z Child Geeks, chodziło przede wszystkim o omawianie zalet i wad oraz pomaganie młodszym graczom dostrzec różne strony każdej monety.
Ta gra ma wszystkiego po trochu. Od umieszczania pracowników po gry półkooperacyjne. Gracze muszą rozważyć swoje zasoby i pracować, aby uzyskać określone obszary kontroli. Całość obejmuje część negocjacyjną, w której kluczowe znaczenie ma aktywne słuchanie i komunikacja. Można by pomyśleć, że gra, która zapewnia tak wiele, byłaby nielubiana przez niewielu, ale tak nie było. Ponieważ gra miała w sobie tak wiele, poszczególne elementy miały tendencję do połykania i rozpraszania się przez całość. Gracze szukający czegoś konkretnego, co im się podobało, musieli zmagać się z mnóstwem innych rzeczy, których nie szukali. To jest jak Demokracja: Rządy większości to bufet z tylko jednym lub dwoma przedmiotami, które chcesz zjeść. Ale zamiast móc spróbować tylko tych dwóch rzeczy, jesteś zmuszony zjeść cały bufet.
Demokracja: Rządy większości jest tym, co z tego robisz. Jak w przypadku każdej gry pod słońcem, to, z kim grasz, często decyduje o tym, czy gra jest „dobra”, czy nie. Jeśli masz odpowiednią grupę i lubisz dobre negocjacje, usiądź i zagraj w grę Demokracja: Rządy większości. Chociaż nie wzmocni to twojego zaufania do urzędników państwowych (ani przyjaciół), da ci to temat do rozmowy.
